Bezeild naar de Engelse Oostkust en Londen

Op 3 december 2016 zetten we onze handtekening voor de Argo, een boot die ons na veel jaren in Nederlandse wateren en een uitje naar Sardinië, op eigen kiel naar de overkant moet brengen.

Dat moest nu gebeuren, want nu kunnen we nog een aantal jaren met de kinderen reizen voordat ze hun eigen weg gaan. We lazen al een tijd de verhalen van reizen die groepen van de Toerzeilers maken en zagen dat helemaal zitten. Onze verwachtingen waren dus best hoog gespannen toen we het aanbod voor de zomer van 2017 bekeken. Bezeild naar de Oost-Engelse kust leek ons het best passen gezien de tijd en de ambitie.

Na de presentatie in Putten was het ons helemaal helder, dit is ónze groep. Het door Martin Selles gepresenteerde plan is oversteken naar Lowestoft, leuke riviertjes in hoppen en als kers op de appelmoes Londen aandoen; maar... wel bezeild. Dus, de route kan ook andersom, of diagonaal of... we skippen Londen als dat betekent dat we daarvoor te lang aan de wind moeten buffelen. Dat past ook bij onze visie van een leuke gezinsvakantie en dus meldden we ons aan. Een keuze die onze verwachtingen helemaal waar maakte. 

Waarom was het zo leuk?

Een flexibele groep met een goede set aan basisafspraken maakte dat iedereen zich vrij voelde om te doen wat eenieder wilde. Bijvoorbeeld de afspraak dat samen eten en het doen van activiteiten geen verplichting is. Maar wel met de kanttekening dat het leuk is om dat de laatste dag bij wijze van afscheid wel te doen en dat mensen zelf waken voor kliekvorming bij jong en oud. Dat voelde zo vrij dat we gelijk na aankomst in Engeland met de groep uit eten zijn gegaan. Een tafel voor de oudjes en een tafel voor de jongeren. Dan een paar dage niet samen, of in verschillende samenstellingen gegeten en activiteiten ondernomen, maar naarmate de tocht vorderde werden er steeds meer gelegenheden gecreëerd om er als groep op uit te gaan en te eten.

“Of de jongeren zin hadden om mee te gaan naar het graf van de Angelsaksische koning Raedwald in Sutton Hoo bij Woodbridge?” Nou dat dachten ze niet! Even later kregen we een appje dat ze zaten te High Tea-en. Er was veel initiatief bij de jongeren ,van gezamenlijk film kijken tot een dagvullend programma in Londen. 

Keuzes maken

Eén constante waren de palavers, ingeleid door de schipper van de dag zodat om de beurt een tocht werd voorbereid. Iedereen heeft vakantie tenslotte en het is leerzaam. Door de weersomstandigheden, met vaak harde wind, moest de planning regelmatig worden bijgesteld. En zelfs de ambitie werd – na hoor en wederhoor - bijgesteld naar 'Bezeild... en zoveel mogelijk overdag'. Voor ons en de groep was het heel fijn dat we op veel ervaring konden rekenen. Tom van de Luie Stoel 2 met zeer veel kennis van en ervaring met weer en weersystemen. Martin van de Bongo met een schat aan ervaring als botenbouwer/solozeiler en Jan en Lilian die met de Bright Side aan deze kust al goed rondgescharreld hadden. 

Jongeren

Een belangrijke motivatie om met een tocht van de Toerzeilers mee te gaan was de aanwezigheid van leeftijdsgenoten voor onze kinderen (tien jongeren). Die leeftijd varieerde van 10 tot 19 jaar en de meesten waren 15 jaar of ouder. Wellicht dankzij de app-groep die vooraf al was opgezet, was het vanaf dag 1 ook echt een groep. Deze splitste zich af en toe op in jongens en meisjes of andere samenstellingen, maar dan weer gezamenlijk op één van de boten om die te verlossen van overtollige voorraden. De Luie Stoel 2 (een Hanse) was met zijn 45,5 voet, chille banken en tafel waar je ten minste een flinke stock kaarten of Monopoly op kwijt kunt wel het meest in trek bij de garde. Zoals al genoemd was er veel initiatief: van een bioscoopbezoek gelijk de eerste avond in Amsterdam, de organisatie van een dagvullend programma in Londen met een bezoek aan oa. de Eye, vliegeren in Burnham-on-Crouch, pannenkoeken bakken (gehost door de Bongo!), een zwembad-coup in Tollesbury tot de High Tea in Woodbridge. En bij de gezamenlijke diners was er vanzelfsprekend de jongerentafel.   

Op zaterdag 22 juli verzamelden de Bongo (Bongo 9.60), Luie Stoel 2 (Hanse 455) , Brightside (Dehler 35 CR), Stampede (Dehler 36 JV), Nous Verrons  (Jeanneau Sun Oddesy 33) en Argo (Victoire 1044) zich in de Amsterdam Marina. De Nous Verrons nog nahijgend van de strijd tegen de klok om alle apparatuur in orde te krijgen na de blikseminslag die het schip drie weken daarvoor trof. Bij het eerste palaver onder de overkapping van Loetje, schuilend tegen de regen, meldde Tom vooral veel wind maar ook een mooi ‘window’ op maandag en dinsdag. En wat voor één! Een prachtige “carambole” die ons in één stoot van IJmuiden naar Chatham bracht om “over te houden” voor de volgende tochten. Berekend werd dat de 183 NM lange tocht in ca. 25 uur kon worden afgelegd.  En dus voer de hele vloot maandag tussen 12:00 en 13:00 uur in blauw geruite kiel IJmuiden uit ... Medway bound. Prima wind die gaandeweg de tocht steeds ruimer zou worden, maar aanvankelijk wel een knobbelig zeetje. Helaas voor de Nous Verrons bleek de stuurautomaat toch nog niet te werken, met nog wat andere problemen moesten zij besluiten dat het niet verantwoord was om door te gaan. Heel jammer. Op de Argo verliep die spannende eerste oversteek op eigen kiel eigenlijk heel relaxed. De snelheid bleef er goed in, de AIS zorgde voor een goed overzicht.

Om 14:00 uur boordtijd de volgende dag varen we met hoog water (en toch wel trots op onszelf), de sluis van Chatham Maritime Marina in. Wat een heerlijke tocht. Een warm welkom van de tochtgenoten die eerder aankwamen volgde. De jeugd bezocht de volgende dag gezamenlijk het Historic Dockyard museum in Chatham met oude oorlogsbodems, maar ook met de Battle of the Medway starring Michiel de Ruyter in 'Braking the chain'. De ouders die bijgekomen waren volgden hun voorbeeld en uiteindelijk kwamen we spontaan samen om de overtocht te vieren met een diner op de Quay.

Door de geweldige uitgangspositie die we nu hadden kon de vloot zich de volgende dag naar Londen begeven. Het St. Katharin’s doc bleek plek voor ons te hebben, dus konden we een uur voor hoog water weer door de sluis op naar de Thames tot de Tower bridge ons zou stoppen. Er was een plaatsje in de sluis van 17:00 uur  besproken. Fantastisch om zo in het centrum te liggen als onderdeel van de scenery, gezamenlijk dingen te bezoeken en door de stad te slenteren.

Toen werd het tijd om te genieten van de mooie Engelse rivieren. In Qeenborough aan de Swale maakten we een tij-stop. In een flinke wind bezetten we met veel gehannes de twee vrije moorings met onze vijf boten. De volgende ochtend werd koers gezet naar Burnham-on-Crouch. Een prettig plaatsje waar we drie dagen hebben gelegen. De kans om door te zeilen laten we schieten door in een memorabel palaver gezamenlijk te beslissen dat een vertrektijd van 01:30 uuur niet aan doestelling 'Bezeild (en overdag)' voldoet, ook niet als we daardoor een weer-window missen. Belangrijkste argument daarbij is dat het voor alle bemanningsleden vakantie moet zijn.

Hoogtepunt in Burnham was natuurlijk de wedstrijd van ónze dames tegen de Engelsen. In vol ornaat trokken wij naar een sportcafé waar er geen fanclub voor de tegenstander te vinden viel. 'Rare jongens die Hollanders'.
Als eindelijk de weergoden gaan zorgen voor bezeilde omstandigheden komt Paglesham in beeld dat de Plough & Sail, de pub van de grootouders van Jaimie Oliver, herbergt. Via de aardige secretaris van de Roach Sailing Association werd geregeld dat wij gebruik konden maken van de nog betrouwbare exemplaren van uit gebruik genomen moorings en met de bijboten mochten aanlanden aan the Hard. Een korte vaartocht en prima moorings. Een fantastische wandeling leidde ons naar de Plough & Sail, waar we heerlijk aten. In het donker werden de juiste ankerlichtjes opgezocht.    
Een prachtige vroege ochtendtocht brengt ons via de Spitway naar de Blackwater en we leggen aan in de Tollesbury Marina. De Woodrolfe Creek die toegang geeft tot de haven valt droog, maar lijkt in de tijd dat er water staat het meest op Loosdrecht. Het marshland rond de haven is heel bijzonder, de diepe geulen laten een bijzondere flora en fauna zien, maar zijn ook bevolkt door bootjes die daar gestrand zijn en nu bewoond worden. Een oud lichtschip doet dienst als kamp voor jongeren. Onze jongeren laten het natuurlijke zwembad met strand links liggen en duiken in het zoete water van de overdekte pool achter de yachtclub. We willen de Deben nog afstrepen, daarvoor is een tussenstop op de Orwell nodig. Besloten wordt om de Royal Harwich Yc in Woolverstone aan te doen. Een heerlijk drankje op de lawn van de Yachtclub en een fantastisch diner tussen schilderijen van beroemde zeilhelden die er lid waren maakte duidelijk waarom deze rivier en haven zo in trek zijn. Wat een feest om tussen de glooiende oevers hier aan te landen.     
De monding van de Deben was zeker zo indrukwekkend als vooraf aangekondigd. Je bent rustig de voorgeschreven boeien aan het volgen tot je bakboord land hebt en op enkele tientallen meters aan stuurboord een flinke branding staat die even later over gaat in het geratel van grind van de bank die als een walvis naast je opduikt. Ineens vaar je dan de lommerrijke Deben op met rijen bootjes aan moorings en bijzondere vakantieverblijven op de oevers. Tide Mill Yacht Harbour heeft alles goed voor elkaar; geordend gaan we over de drempel en een paar uur later is de rivier helemaal leeg en dobberen wij in een badkuip. Een paar heerlijke dagen in Woodbridge volgen.
Tot een weer-gat zich aandient dat ons de mogelijkheid geeft om op vrijdagmiddag van de derde week weer in IJmuiden te belanden. De 129 NM die we daarvoor moesten afleggen begon aan de wind met ruim 5 Bft en een flinke zeegang. Gaandeweg namen beide af waardoor het laatste deel de motor moest worden bijgezet. Nou ja ,hadden we die ook nog even gebruikt. Ook deze afstand werd in ca. 25 uur overbrugd waardoor iedereen zich tijdig kon opknappen voor het afscheidsdiner in Zilt met zicht op de afgelegde weg.   

Al met al een zeer succesvolle en gezellige tocht. Kritische selectie aan de poort. Heldere afspraken over de doelen van de tocht. En dat doel was níet de Oost-Engelse kust, dat was slechts een richtpunt om ons hoofddoel, een bezeilde en voor iedereen aangename zeilvakantie, te bereiken. Maar oh, wat hebben we een mooie plekjes gezien en daar samen echt van kunnen genieten!