Toerzeiler Blogs

De beste stuurlui staan aan wal


 

De beste stuurlui staan aan wal, dat weet iedere schipper die wel eens een sluis is ingevaren. Maar zou dat ook voor schepen gelden? Als ik vanaf het dek van de Atalante om me heen kijk, dan twijfel ik daaraan. Ik zie verweerde deuren, roestige relingen, veralgde gangboorden, afgebladderde antifouling. . . .


Afgebladderde antifouling? Jazeker, die kan ik nu zien, want het dek bevindt zich op een meter of drie boven het parkeerterrein van onze jachthaven. Oftewel: ook ik sta aan wal. Ik ben een van die schippers die er rotsvast in gelooft dat het goed is voor je schip om het ’s winters op de kant te zetten. Dan kan het polyester een keer drogen, je kunt de zaak beter winterklaar maken, geen last van storm of ijs, enzovoort.

Of dat allemaal waar is weet ik niet, maar ach, voor een geloof zijn de feiten van ondergeschikt belang, dus mijn boot gaat ieder jaar in november het water uit.Velen met mij delen dat geloof, en zo staan we ieder jaar weer samen op dat parkeerterrein. Soms staat er een schip tussen waarvan het mij verbaast dat iemand de moeite neemt en het geld ervoor overheeft om het uit het water te laten takelen. En ik verbaas me nog meer als ik zie dat dat schip komend voorjaar gewoon weer het water ingaat (en blijft drijven…). Blijkbaar een schipper die erg aan haar is verknocht, maar geen tijd of geld heeft voor een beetje fatsoenlijk onderhoud. Moet ie zelf weten natuurlijk.

Het moment dat de Atalante in de takels hangt is altijd weer bijzonder. Je kijkt toch met andere ogen naar je eigen schip. En je realiseert je dat het vaarseizoen nu echt onverbiddelijk is afgelopen.

 

Atalante

 

In feite was dat natuurlijk eigenlijk al twee maanden geleden het geval. Maar ja, ik houd me altijd voor de gek met het idee dat er vast nog een paar mooie weekenden in september en oktober zullen komen, waarop we even het water op kunnen gaan. Maar hoe gaat dat in de praktijk: op de vrije weekenden voorspelt buienradar de hele dag regen, en wordt er een keer mooi weer verwacht dan is er net een verjaardag, of een open dag, of de tuin moet nodig aandacht . . . 

Daar hangt ze dan onder de kraan. Toch behoorlijk wat aangroei. De huidige antifouling is duidelijk beter voor het milieu dan vroeger, dus ik zie een mooi vachtje van alg en mosseltjes. Met de hogedrukspuit is het er overigens zo weer afgespoten. Op onze haven spuiten ze schoon met water van 90 graden, dus de mosseltjes worden meteen gekookt. Een paar slimme eenden weten dat, dus die komen er dan lekker van smikkelen.

 Eerst maar eens even de kiel inspecteren. Die vastloper op die zandbank bij Muiderzand heeft gelukkig geen zichtbare schade opgeleverd. Ik zie een mosseltje op de sensor van de snelheidsmeter – nou snap ik waarom die de laatste tijd niet meer zo betrouwbaar was. Oh, die anode op de schroefas mag ook wel eens vervangen worden. En de staat van de antifouling – daar moet de roller een keer flink overheen. Ze zeggen dat je de nieuwe antifouling eigenlijk het beste vóór de winter erop kan smeren, maar ja, ze zeggen zoveel. Ik kom daar nooit toe. Ik vind het altijd al een hele crime om de wintertent erop te zetten. Die is zo zwaar en onhandelbaar dat ik ieder jaar mijn schoonzoon moet vragen om te helpen. En dan staat ze eind november weer flink ingepakt op de kant.

Als ze eenmaal op haar plek staat, is het een mooi moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. Normaal gesproken denk je dan aan al die leuke reizen die je samen hebt gemaakt. Dit jaar echter was het vooral peinzen over de reizen die niet doorgingen – rondje Noord-Holland, oversteek naar Lowerstoft, … Nou heb ik altijd wel aan het eind van het seizoen het idee dat ik minder heb gevaren dan ik zou willen, maar dat het dit jaar bij een klein rondje IJsselmeer is gebleven, dat is toch wel wat mager. Enfin, ik ben wel met de Toerzeilers mee geweest naar Norderney; dat was een avontuur op zich.

Eens kijken wat we de komende winter kunnen doen. De kajuitdeur kan wel een likje vernis gebruiken. Een paar patrijspoorten lekken een beetje, dus die rubbertjes zijn aan vervanging toe. Misschien toch nog eens nadenken over een zonnepaneel.

En dan die buiskap… sommige naden zijn losgegaan, een rits is kapot, de ramen daar valt nauwelijks nog doorheen te kijken en een beetje meer waterafstotend zou ook niet verkeerd zijn.Oh ja, een nieuw aftappunt aan de boiler, dat moet ook nog gebeuren. Vóór het nieuwe seizoen de bovenbouw eens polijsten: dat ben ik al jaren van plan, maar het komt er nooit van.

Zo gaat het ieder jaar: plannen genoeg, maar december, januari en februari zijn geen maanden om met je boot bezig te zijn, zelfs niet in gedachten. En als het dan in maart weer begint te kriebelen, blijkt dat ineens een hele korte maand te zijn – gek hè. Dus vlug de meest dringende klussen afgerond; de rest kan ook aan de steiger gebeuren.

En dan, hup, het water in. Ik kan niet wachten!