“Natuurlijk” en daarna overweeg ik wat de opties zijn als je nu, op deze plek, zonder motor komt te zitten. Als zeilboot heb je natuurlijk je zeil als aandrijving, maar op zeil terugkeren naar Noordpolderzijl is geen optie, hoogwater is geweest en er blijft onvoldoende diepte om de haven te halen. Kruisend naar Lauwersoog ga je ook niet halen, je mist de passeervensters voor de wantijen en blijft dus onderweg steken. Borkum, het eerste Duitse Waddeneiland, is eigenlijk het enige waar je nog komen kan op zeil. Maar dat is wel een flink eind de andere kant op.

Nog geen 10 minuten later zie ik aan boord van Tadorna lichte paniek, de motor is gestopt. We varen er dicht langs, nemen een lijntje aan en maken vast op de achterkikker. Daar gaan we, 9pk onderin en 2 schepen van ieder ca 3000kg, 10-15 knopen wind op kop en behoorlijke golven. Het resultaat mag niet verbazen. 3,5 knoop maximaal en na een paar golfjes terug naar 1,5, soms 2,5 kn en dan duurt het weer 5 minuten voor we aan 3,5 kn zitten. Lauwersoog gaan we zo vandaag niet meer halen, dat is wel duidelijk.

North Beach expeditie naar Noordpolderzijl.

We zijn een ruime week eerder in Stavoren gestart met zes North Beach 24-zeilscheepjes en via Harlingen, Terschelling, Ameland en Lauwersoog naar Noordpolderzijl, tussen Lauwersoog en Eemshaven, gevaren. Noordpolderzijl is een voormalige vissershaventje boven Groningen, valt bij laagwater bijna helemaal droog en je komt er vanuit de Zuid Oost Lauwers via een 2 mijl lang geultje met vele bochten en ondieptes. Het geultje heeft altijd de neiging tot verzanden en zelfs met 0,85 m diepgang is het maar de vraag of je er doorkomt. Dat is ons 2 dagen geleden gelukt en nu liggen we met vijf zusterschepen op een rijtje in Noordpolderzijl. We hebben de gedeeltelijke zonsverduistering bewonderd, gelunched in het “Zielhoes” en zijn weer klaar voor vertrek. Behalve de North Beaches, en nog een zeilboot, ligt ook de “Stroom” aan de kade. Een oud vrachtscheepje van 25x5 meter, 1m diepgang en 360pk in de machinekamer. Aparte diesel voor de boegschroef.
Dat horen we van de schipper, een sympathieke jonge vent die op de “Stroom” woont en verder als schipper op charterschepen vaart. Hij gaat vandaag ook vertrekken naar Lauwersoog, als het hem tenminste lukt om te keren in het smalle ondiepe haventje. We spreken af dat hij pas gaat manoeuvreren als wij vertrokken zijn. Om 11.00, 1,5 uur voor hoogwater gooien we los en achter ons worden vrijwel direct 360 paardekrachten gewekt voor de keer-manoeuvre.

Een sleepje

We varen met Tadorna op sleep. Achter ons zien we dat het Stroom gelukt is om te keren en het schip komt achter ons aan. Dat brengt de schipper van de Tadorna op een idee. Als het lukt om op VHF kanaal 10 contact te leggen met de Stroom blijkt de schipper best bereid een sleepje te geven, zou voor iedereen Lauwersoog toch nog bereikbaar zijn vandaag! Om de sleeplijn over te geven aan Stroom op het hobbelige water valt nog niet mee als je daar van te voren niks over afgesproken hebt, maar het lukt en Stroom neemt Tadorna langszij aan lijzijde. Er moeten flink wat stootwillen tussen om schade te voorkomen.
Inmiddels dringt het tijdschema, wij steken 85 cm diep, maar Stroom heeft zeker 1m nodig. Hij moet stevig vaart maken om er op tijd over te zijn, aan de andere kant kan hij met een zeilboot langszij niet te veel vaart maken. Vlak voor het Hornhuizer Wad, het laatste wantij, wordt het wind tegen stroom-effect zodanig dat Stroom besluit Tadorna van langszij naar op sleep achter te verplaatsen. Zo wordt de laatste 10 mijl naar Lauwersoog afgelegd. In Lauwersoog wil Stroom direct de sluis door, maar wil daar heel begrijpelijk geen sleepje bij. Daarom gooit hij Tadorna in de kom bij de veerboten los en pikken wij haar weer op.
Aan de wachtsteiger knopen we de scheepjes langszij en zo gaan we even later gezusterlijk de sluis in. Met een halve meter speling passen we nog net achter Stroom en vóór de brug.
Na de sluis varen we met Tadorna langszij naar de jachthaven. Nog een aardige oefening, manoeuvreren met een schip naast je. Maar het lukt om netjes langs de steiger te komen. Tadorna is weer in haar thuishaven.

Nu deze toch wel spannende tocht tot een goed einde is gebracht smaakt een biertje op de goede afloop bijzonder goed.