Met onze caravan bezochten we Mecklenburg voor het eerst in 2005.  We hadden gehoord over de “Wälder” en hoe de meren boven Berlijn moesten zijn.  We kozen een kleine camping op internet,  Hexenwäldchen, in Blankeförde, en zagen zo dat ze kano's verhuurden.  Een rondreis van meerdere dagen was ook mogelijk.  Kampeeruitrusting kon gehuurd worden.

We  hadden nooit gekanoot en waren onzeker, maar namen behalve onze fietsen toch ook onze lichtgewicht kampeeruitrusting mee.

Na een paar dagen geacclimatiseerd te zijn op de camping durfden we te vragen hoe zo'n tour gemaakt moest worden. Nou, dat zou heel gemakkelijk moeten zijn en iedereen zou het kunnen.  Nou, het was niet zo makkelijk, maar mooi, mooi, een geweldige ervaring!  

Heel bijzonder hebben we het kanoën ervaren.   En meenden dat de isolatie van de DDR de inlandse vakanties had bevoordeeld. We stonden versteld van de vouwkano’s, en de bijzondere locaties van de campings met kleine weides voor de kano's aan het water.  Evenzo leerden we dat bepaalde waterwegen, alleen voor kano's en niet-gemotoriseerde boten toegankelijk zijn.

Zo ontdekten we hoe mooi ondiep water kan zijn, en altijd rustig is. We leerden ook de uitdrukking “Wasserwandern” kennen.  Wandelen op het water…Toen we dan ook het plan kregen opnieuw naar een zeilboot uit te kijken, zou deze geschikt moeten zijn voor dergelijke gebieden! 

Zelfbouw van onze boot

Op de tweedehands markt vonden we niets geschikst voor ons budget, en zo vond ik op internet het ontwerp van een "Shallow Water Trailersailer". Met vlakke bodem en zijzwaarden.  En dat is het geworden. Niet gemaakt van hout zoals de Amerikaanse architect Karl Stambaugh voor ogen had, maar met een 'foam sandwich' constructie, licht en sterk. 3 Jaar werd eraan gebouwd.

De eerste grote tocht met onze trailersailer naar Mecklenburg!

In de winter werd de 5 weken durende vakantieperiode gepland en het gebied op de computer verkend.   De aankomst en tewaterlating met een kraan werd afgesproken bij de Segelverein Malchow. Per e-mail hadden we contact gelegd en datum en kosten, ook voor het parkeren afgesproken.

De 715 km lange autotocht was goed verlopen, en rond 17.00 uur waren we ter plekke.  De havenmeester zat aan de Stamtisch. Maar we werden toch vrij snel in het water gelegd.   Er was een plekje in de haven beschikbaar, de auto en trailer werd geparkeerd, maar toen kwam de schrik. De havenmeester wilde onze plek in het water plannen voor het hele vakantieseizoen van ons, voor 5 weken, en niet alleen een of enkele nachten. En dat had zijn prijs. Maar dat hadden we niet gevraagd en niet afgesproken. De havenmeester was dwars, onze boot lag in het water, auto en trailer stonden achter een gesloten hek, geen goede start.  We stemden in met een compromis, maar waren niet blij.

De volgende dag namen we de fietsjes en verkenden de omgeving. Bezochten het DDR Museum van Malchow, en stuitte bij toeval ook op het oude terrein van een munitiefabriek van WOII, met een complex van woongebouwen. En een kerkhof van Joodse vrouwen die het werk niet hadden overleefd. Indrukwekkend. Een munitiefabriek, gebouwd in 1938 door Dynamit Nobel AG, jawel, die van de Nobelprijs voor de Vrede...

Hoe moeilijk de start ook was, zo mooi was het vervolg van onze reis.

Zeilend, en ook van tijd tot tijd met de electro motor kwamen we in het stadje Waren. We konden terecht bij een heel fijne zeilvereniging. En kregen een goede ligplek tijdens de warme dagen die volgden met fikse stormbuien.  Opvallend voor ons was de chique van de stad, met ook de aanwezigheid van een reusachtig bootschroeven bedrijf, de MMG. Meters grote schroeven, die geëxporteerd worden over de hele wereld!

Meters grote schroeven

 Hierna kwam het grootste meer van Europa voor ons in zicht: de Müritz. Goed geïnformeerd, en gewaarschuwd, door leden van de zeilclub, waren we goed voorbereid. Het is een fantastisch vaargebied. Met verschillende kleine plekjes waar je goed kunt aanleggen, alsook pauzeren met vis en bier.  Zelf zochten we een slaapplek in het riet, zo rustig en stil, uniek.

Met een stop in het plaatsje Rechlin met heerlijke visbroodjes was Mirow onze volgende bestemming. Het slot Mirow was interessant maar vooral door zijn historische verbindingen met het koninklijk huis van Engeland onverwacht.  Ook ontmoetten we hier een ouder echtpaar dat een tocht maakten met hun grote motorboot, helemaal uit Nederland, op weg naar Berlijn, een maanden durende zomer trip. In Mirow waren we met onze kano tocht geweest, en ook Granzow wat we als volgt opzochten.  Dit ligt buiten de grotere waterweg op een rustigere plek waar we mooie fietstochten door het Mecklenburgisches Land maken.  Onze boot heeft in de bakskisten ruimte voor twee vouwfietsjes, en het is fijn om buiten het water ook het omliggende land te leren kennen.

Terug gingen we naar Mirow. En kwamen via de Zotzensee, Vilzsee op een een droom van een overnachtingsplek op de Ferhlingsee, alleen toegankelijk voor kanoers en zeilers. Met onze diepgang kunnen we aanmeren waar kano’s het ook kunnen....en dit zijn echt de mooiste plekjes! Vaak gelegen aan de randen van het bos, soms op zeer kleine weiden met grote bomen. Wel moet dan de mast neer, maar het was het waard!

Wanneer we dan terugkeerden op de grote doorgangswateren, in het weekend, vallen de vele witte motorboten op, en ook de  “huisboten, blockhut boten” in allerlei varianten. Velen heel simpel, maar ook soms heel perfectionistisch.  Heel apart voor ons.

. . . . .ook de “huisboten, blockhut boten”

Zo ook de boot-schuren langs de oevers, met gesloten deuren heel mysterieus, maar die een enkele keer geopend een inkijkje geven op juweeltjes van houten zeilboten die in touwen boven het water hangen. En het zijn inderdaad juweeltjes. Heel goed onderhouden, soms met gouden biezen….  De Jollenkreutzer, prachtige boten uit andere tijden....

Voor de rust en stilte die we zoeken, zijn de afgelegen meren mooi. Vaak ook met een geringe water diepte, en dit werkt als een filter. En zo is het kleine haventje van een dorpje als Wustrow heel mooi en markant met kanovaarders, zeilboten en kleine motorboten. En met een mini Imbiss met Soljanka soep, om nooit te vergeten!

De faciliteiten voor het kanoën zijn echt verbazingwekkend. Speciale campings, zelfs overzet middelen om van het ene meer in het andere te komen. Zoals handgeduwde lorries op een spoorbaantje.   De Lohrenbahn bij de Pagelsee is 700 meter lang en de landtong is zo gemakkelijk over te steken per kano. Ook in de sluizen hebben de kano's voorrang, maar nog sneller zijn ze met de rail en wagentjes die naast de sluis lopen.  

We merken ook het DDR-verleden nog op. Het oude vakwerkhuis Hauser, het houtwerk verborgen achter stucwerk, hier en daar nog "Klopfstein" straten, maar ook door gedenktekens voor de gesneuvelden. Waarvan een zijde een russische tekst heeft, en de andere in het duits is. Het landbouwmuseum Agroneum in Alt Swerin, fantastisch en zeer uigebreid, waar je ook een gevoel krijgt voor de vroegere arbeidsverhoudingen met de herenboerderijen, de Gutshöfe, de onteigeningen tijdens het communisme, het delen van eigen grond door de boeren, en weer afnemen en samenvoegen tot de Kolchosen, die nu weer geprivatiseerd zijn. Bijna niet voor te stellen wat er met mensen gebeurde. En dat horen we als we met mensen praten, vaak heel open vertellend over de mindere, maar ook de goede kanten van DDR.  Positief voor ons begrip, nu we thuis op televisie horen over het oosten van Duitsland. 

Voor ons was het ook een beetje een terugblik op  DDR-tijd. De hoogbouw, gerenoveerd en   strak, maar verder ook erg grijs. We voelden duidelijk het nette, en ook een zekere koelte van straten, pleinen en huizen. Er is afscheid genomen van de DDR-tijd, maar men is misschien toch nog niet helemaal aangekomen in de “nieuwe” tijd?

Wat zeilen betreft hebben we niet veel geluk, we horen later dat het in Nederland al weken geregend heeft, er hier geeft het vaker storm en hoosbuien, dan is het weer windstil en ook in de passages tussen de meren is het niet ideaal zeilen.  Maar dan doen we net als de kanovaarders, alleen niet met peddels, maar met de elektromotor.   En dan vinden we de kleine   waterwegen het mooist.      Stil tussen de bomen door, langzaam langs de waterplanten, fantastisch!

Het verst is het plaatsje Lychen waar we komen, dan gaan we langzaam terug, met omwegen naar Röbel aan de Müritz, en met een bezoek en verblijf van een paar dagen in de kleine haven van Zirzow. De weken vliegen voorbij, wat blijft is een mooie herinnering!

Jo Houben